Legendy, podkreślmy byłych niemieckich mieszkańców, są pewną spuścizną kulturową. Należy do nich podchodzić sceptycznie, bo przecież naukowo/źródłowo nikt ich nie potwierdzi. Jest to przejaw pewnego folkloru i wyobrażenia, które wykształciło się wśród lokalnego społeczeństwa. Dla tych co chcą pogłębić wiedzę: Paul Behrend, Westpreußischer Sagenschatz, Danzig 1911. Frida Borbstädt, Zwischen Memel und Danzig. Sagen und Märchen aus der ostpreußischer Heimat gesammelt und bearbeitet von Frida Borbstädt, Pillkalen (brak roku). Franz A. Brandstäter, Danziger Sagenbuch. Sagen von der Stadt und ihren Umgebungen, Danzig 1883. Janusz Charytoniuk, Legendy ziemi elbląskiej, Elbląg 1997. Danziger Sagenbuch für Schule und Haus, Danzig, 1923. Franciszek Fenikowski, Pigułki ze Starej apteki. Fortuna beczką się toczy [w:] Głos Wybrzeża na rok 1969, nr 8. Franciszek Fenikowski, Pigułki ze Starej apteki. Upiory w Grabinach [w:], Głos Wybrzeża 19, 20 czerwca 1971. Johann G. Th. Grässe, Sagenbuch des Preußischen Staats, Glogau 1871. Wilhelm, Jacob Grimm, Die deutschen Sagen der Brüder Grimm, Berlin (brak roku). Max Hantke, Sagenschatz des Weichsellandes, Paul Behrends „Westpreußischer Sagenschatz“ ausgewählt und neuerzählt von M. Hantke, Danzig 1924. Franz Hempler, Psychologie des Volksglaubens, insbesondere der volkstümlichen Natur– und Heilkunde des Weichsellandes, Königsberg 1930.
